هنر روزنامه نگار پیدا کردن مساله و ارائه راه حل برای آن است

دکتر محمد مهدی فرقانی روز جمعه در نشستی با موضوع "روزنامه نگاری نوین" که توسط اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی مشهد برگزار شد افزود: این نوع از روزنامه نگاری، روزنامه نگاری راه حل گراست که با روزنامه نگاری سنتی تفاوت دارد.

او اضافه کرد: روزنامه نگاری راه حل گرا اغلب مساله محور و فرآیندمدار است و تنها به توصیف اکتفا نمی‌کند، به چرایی رویداد یا مساله یا چگونگی حل آن می‌پردازد و پیگیری زیادی برای حل مساله دارد، مشارکت جو و مبتنی بر روزنامه نگاری شهروندی است و راه حل را در میان افراد جامعه جست و جو می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: روزنامه نگاری راه حل گرا، امید به اصلاح جامعه دارد، گزارشی قانع کننده از یک راه حل است، بینشی نو را برای ایجاد تغییر در مخاطب ایجاد می‌کند، هدف از آن افزایش سلامت عمومی جامعه است، به تحقیق بسیار نیاز دارد، واقع گرا و مبتنی بر شواهد و مدارک است و تمام ماجرا را به صورت خلاقانه روایت می‌کند.

او اظهار داشت: روزنامه نگاری راه حل گرا نمونه موفقی از راه حل های به اجرا درآمده توسط افراد را گزارش می‌کند، ارتباط عمقی با افراد مرتبط با مساله برقرار می‌کند و رویکرد مبتنی بر توسعه دارد.

این استاد ارتباطات دانشگاه گفت: گرچه روزنامه نگاری راه حل گرا ریشه در ساختارهای روزنامه نگاری حرفه‌ای دارد اما در ادبیات روزنامه نگاری جدید، مفهومی نوظهور به شمار می‌رود که هم برای کشورهای در حال توسعه و هم توسعه یافته مؤثر است.

فرقانی افزود: اقتضائات توسعه گرایی رسانه‌ها در کشورهایی نظیر ما ایجاب می‌کند که روزنامه نگاری راه حل گرا به صورت علمی و حرفه‌ای مورد توجه و عمل قرار گیرد و در عین حال باید دقت شود که در جریان این نوع روزنامه نگاری، روزنامه نگار به روابط عمومی سازمان‌ها تبدیل نشود.

وی ادامه داد: روزنامه نگاری یعنی دردمندانه و واقع بینانه نگاه کردن به مسائل نه اینکه به صورت افراط گرایانه و منفعلانه به موضوع بپردازیم.

رئیس دانشکده ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی گفت: در واقع روزنامه نگاری راه حل گرا، نگاهی جامع و چند بعدی به زیست جهان موضوع دارد. یعنی هم مشکل و مساله را می بیند و آن را نقد می‌کند و هم در کنار آن دیدگاه‌های تخصصی و عمیق را برای برون رفت از مشکل، ارائه می‌کند و هم در عین حال از محدودیت‌ها غافل نیست.

فرقانی افزود: روزنامه نگاری راه حل گرا در شکل درست و علمی بر واقع گرایی، نقد و نظارت، انصاف و توازن، بی طرفی، دغدغه مندی برای توسعه، انسان گرایی و کمک به بهبود شرایط و کیفیت زیست انسانی، تمرکز و تاکید دارد.

وی اظهار داشت: روزنامه نگار باید مسئولیت واژه‌ها را برعهده بگیرد، زبان و کاربرد زبان، نثر و ادبیات را بشناسد، بی طرف بودن به معنای خنثی بودن روزنامه نگار نیست، روزنامه نگار قبل از هر چیز با مسئولیت اجتماعی اش شناخته می‌شود و بر اساس وفاداری به ایدئولوژی یا دیدگاهی که دارد، به یک سری منابع اجازه ظهور در گزارش خود می‌دهد یا تریبون دادن به عده‌ای دیگر را در گزارش خود ممنوع می‌کند.

فرقانی اضافه کرد: پرداختن به روزنامه نگاری راه حل گرا در واقع به مثابه پاسخگویی به بخشی از مسئولیت اجتماعی روزنامه نگاران است که مستلزم شناخت عمیق از نیازها و اولویت‌های توسعه ملی، دانش عمومی و مهارت‌های حرفه‌ای روزنامه نگاری است.

وی اضافه کرد: روزنامه نگاری راه حل گرا گزارشی دقیق و قانع کننده در مورد راه حل های عملی و موفق مردم برای مشکلات اجتماعی است، این راه حل‌ها از طریق تحقیق، مشاهده میدانی، گفت و گو با مردم و با به متن کشاندن کارشناسان و نخبگان جامعه کسب می‌شود.

این استاد ارتباطات دانشگاه گفت: روزنامه نگاری راه حل گرا به محدودیت‌های راه حل های ارائه شده می‌پردازد و در نتیجه بینشی تازه در مخاطب برای حل مساله مورد نظر ایجاد می‌کند تا او را به مشارکت در حل مسائل اجتماعی جامعه پیرامون خود وادارد در نتیجه هزینه‌های مادی و روانی توسعه نیز کاهش می‌یابد.

فرقانی افزود: راه حل گرایی چهار ویژگی کلیدی دارد به این معنا که برای هر سوژه راه حلی ارائه می‌دهد، مخاطب را از وجود پاسخ مطمئن می‌کند، درس‌هایی برای آموختن دارد و بینشی نو را منتقل می‌کند و در نهایت اینکه واقع گراست و با دنیای پیرامون در قهرآرمان گرایانه نیست.

وی اضافه کرد: البته چنانچه آداب و اصول این سبک از نگارش به درستی رعایت نشود، ممکن است به نوعی داستان تخیلی یا روزنامه نگاری تبلیغاتی و مجیزگو تبدیل شود.

فرقانی ادامه داد: روزنامه نگاری راه حل گرا نه پرخاشگری می‌کند و نه تملق می‌گوید، نه به دنبال انتقاد و غر زدن است و نه قهرمان پروری، این روزنامه نگاری ضمن طرح آسیب‌های اجتماعی و بررسی مشکلات، نارسایی‌ها، ضعف‌ها و چالش‌ها و ارائه راهکار برای رفع آنها می‌تواند به دولت‌های توسعه گرا کمک و مسیر توسعه را هموار و کوتاه کند.

رئیس دانشکده ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی گفت: این رسانه‌ها هستند که می‌توانند با آموزش اطلاع رسانی و آگاهی بخشی، به عرصه کشاندن نخبگان، درگیر ساختن افراد با مباحثه‌های آزاد و عقلانی، متقاعدسازی و اعتمادسازی و ایجاد یک پل ارتباطی کارآمد بین حکومت و مردم این هزینه‌ها را به حداقل برسانند.

فرقانی افزود: در این رویکرد از روزنامه نگاری ضمن پرداختن به مشکلات و یافتن پاسخ و راه حل برای آن از بروز بحران‌های احتمالی پیشگیری می‌شود بنابراین روزنامه نگاری راه حل گرا را می‌توان هم پیشگیری کننده و هم درمانگر برشمرد.

وی اظهار کرد: طبیعی است که با شکل گیری و توسعه این گونه سبک‌های رسانه‌ای، مشارکت مردمی افزایش یافته و جامعه از روزمرگی و ناامیدی به سمت و سوی مشارکت جمعی و امید برای توسعه تغییر جهت می‌دهد.

رئیس دانشکده ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی در تشریح ویژگی‌های روزنامه نگاری سنتی نیز گفت: این نوع روزنامه نگاری اغلب رویداد محور است، بیشتر بر توصیف ماجرا تاکید دارد، بر وقوع رویداد یا مساله یا افراد درگیر در ماجرا تمرکز دارد، درصدد طرح ماجراست و الزامی برای مشارکت دادن مخاطب در ماجرا ندارد.

فرقانی افزود: روزنامه نگاری سنتی جویای نظرات کارشناسان و مسئولان دولتی است و اغلب ناامیدانه است که ممکن است پیشنهادی برای حل مساله داشته باشد و به دنبال جلب توجه و آگاه کردن مسئولان و هدفش اطلاع رسانی است.

وی اظهار کرد: روزنامه نگاری سنتی، به تحقیقات و گفت و گو های ابتدایی اکتفا می‌کند، توصیف‌ها ممکن است با تخیل همراه باشد اما به تعریف بخشی از مساله یا رویداد اکتفا می‌کند، گفت و گوهایی با افراد درگیر با مساله دارد، ارتباط سطحی با افراد درگیر با مساله یا رویداد برقرار می‌کند و رویکرد عینی دارد.

روزنامه نگاری نوین و مدیریت بحران

عضو دیگر هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی نیز در این نشست به موضوع اهمیت روزنامه نگاری نوین و شیوه‌های آن در مدیریت بحران پرداخت.

دکتر مهدخت بروجردی گفت: بحران، مدیریت بحران و ارتباطات بحران در چند دهه گذشته محور بسیاری از نوشته‌ها و تحقیقات در حوزه ارتباطات بوده است و این سه واژه مفاهیم کلیدی بحث امروز ما هستند که رابطه تنگاتنگی دارند.

وی در تعریف مفهوم بحران گفت: افراد وقتی در برابر اهداف مهم با موانعی روبه رو می‌شوند که نمی‌توانند برای حل آن از روش‌های معمول استفاده کنند با بحران روبه رو شده‌اند در واقع بحران، تغییری است که سمت و سویش جهت منفی داشته و نشانگر نوعی تعارض میان وضع موجود و وضع مطلوب باشد.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه مخاطره یا ریسک با بحران متفاوت است گفت: مخاطره جز جدایی ناپذیر زندگی بشر است، اما بحران اجتناب ناپذیر نیست، بحران و مخاطره به هم مرتبط هستند و ناکارآمدی، ریسک را به بحران تبدیل می‌کند.

بروجردی در تشریح ویژگی‌های بحران اضافه کرد: تغییر تند و ناگهانی در یک یا چند متغیر اساسی در سیستم که دارای جهت گیری منفی، شگفت آوری، فراگیری و شمول، حالت تهدیدآمیز، زمان محدود برای عکس العمل، عدم قطعیت، تهدید اهداف حیاتی باشد بحران است.

وی ادامه داد: تعریف "بینگر" از بحران تعریفی از جنس رسانه است که می‌گوید "بحران مشکل بزرگی است که ناگهان رخ می‌دهد و با اندازه تیتر روزنامه‌ها در صغحه اول تعریف می‌شود. بحران آن چیزی است که رسانه‌ها به طور جدی به آن می‌پردازد".

بروجردی افزود: بر اساس این دیدگاه بسیاری از مسائل و موضوعات در ذات خودشان حامل بحران نیستند، بلکه نحوه تعاملات اجتماعی و رسانه‌ای، مخصوصاً فناوری‌های نوین ارتباطی و اطلاعاتی به عنوان یک محیط گسترش نامحدود، عامل مؤثر در شکل گیری یا حداقل در گسترش و عمومی کردن بحران‌ها هستند مانند رفتار شبکه‌های اجتماعی درباره گرانی.

وی انواع بحران را به طبیعی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی تقسیم و بیان کرد: در تقسیم بندی دیگری بحران‌ها را به عامدانه و غیرعامدانه تقسیم می‌کند که بحران‌های عامدانه شامل تروریسم، کارشکنی و خرابکاری، درگیری شغلی، روابط ضعیف بین کارفرما و کارکنان، مدیریت سهام یک شرکت از سر رقابت و عداوت و مدیریت غیراخلاقی می‌شود.

این استاد ارتباطات دانشگاه بحران‌های غیرعامدانه را شامل بلایای طبیعی، شیوع بیماری‌ها، تداخلات تکنولوژی، نقص محصولات و ورشکستگی اقتصادی دانست و افزود: بحران از هر نوعی که باشد و به هر دلیلی به وجود آمده است، باید مدیریت شود.

بروجردی مدیریت را اداره امور بر اساس دانش و اطلاعات موجود در یک مجموعه خاص، به منظور رسیدن به آرمان و اهداف از پیش تعیین شده تعریف کرد و گفت: مدیریت بحران مجموعه اقداماتی است که برای مقابله با بحران‌ها و کاهش صدمات ایجاد شده طراحی و اجرا می‌شود.

بروجردی اظهار کرد: مدیریت بحران به سه فرآیند پیشا بحران، بحران و پسا بحران تقسیم می‌شود.

وی گفت: ارتباطات بحران به معنی جمع آوری، پردازش و انتشار اطلاعات لازم برای مقابله با موقعیت‌های بحرانی است، رابطه بین مدیریت بحران و ارتباطات بحران تعیین کننده است و عملکرد رسانه‌ها اگر همسو با اهداف مدیریت بحران باشد خدمتی بزرگ به آنان برای حل بحران است.

این استاد ارتباطات دانشگاه اظهار داشت: خبرنگاران، نقطه عملیاتی کردن مدیریت بحران از طریق ارتباطات بحران هستند و دلیل اهمیت رسانه‌ها توان آنها برای جمعی کردن روابط انسان‌ها است. رسانه‌ها به مثابه منبع قدرت عمل نقش واسطه گری را میان حاکمیت و افکار عمومی بازی می‌کنند و در مجموع قدرت دروازه بانی جایگاه ویژه ای به رسانه‌ها می بخشد.

بروجردی در تبیین نقش خبرنگاران در فرآیند بحران گفت: در مرحله پیش بحران، خبرنگاران و روزنامه نگاران مشابه سامانه‌های هشدار موقعیت اضطراری عمل می‌کنند و تحقیقات نیز نشان داده است که مردم بیشتر از مدیران تحت تأثیر پیام‌های هشدار دهنده قرار می‌گیرند.

وی دو محور مهم مرحله پیش بحران را هوشیار کردن مردم و مسئولان توسط خبرنگاران دانست و افزود: پیشگیری از بحران و پاسخگو کردن مدیران در صورت بی توجهی به علائم هشدار از نتایج این هوشیار سازی است.

او ادامه داد: نقش پررنگ‌تر روابط عمومی‌ها نسبت به خبرنگاران در مرحله بحران اتفاق می‌افتد که نقش آنها شامل انتخاب یک سخنگوی مناسب، عمل به سه اصل "سریع باش، دقیق باش، حرفت را عوض نکن" و استفاده نکردن از راهبرد سکوت است.

این استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی وظایف خبرنگاران در مرحله بحران را آموزش مردم در جهت افزایش ضریب امنیت آنها به خصوص در مورد بلایای طبیعی و جنگ، تلاش در جهت افزایش ضریب آسایش روانی – روحی آنها از طریق دستیابی به منبع اخبار دقیق و درست و گزارش‌های مثبت، تلاش در جهت ایجاد بسیج و همبستگی به عنوان یک عامل وحدت بخش نه تفرقه افکن، کنار گذاشتن تمایلات سیاسی و چند دستگی‌ها برشمرد.

بروجردی اهمیت ندادن به تیراژ در شرایط بحران، ایجاد اعتماد در مخاطبان، استفاده از چارچوب بندی مناسب، لزوم حمایت از سوی تحریریه مانند بسیج ناوگان ترابری، اجازه استفاده از آرشیو های مختلف و آماده بودن، لزوم آگاهی از سیاستهای دولت، مزاحمت ایجاد نکردن برای مسئولان و اغراق نکردن در گستردگی ماجرا را از دیگر وظایف روزنامه نگاران و خبرنگاران در مرحله بحران برشمرد.

وی توصیه کرد: روزنامه نگاران در مرحله پسابحران آرشیو کامل و جامعی از بحران تهیه کنند و بعد از آرامش اوضاع با نگرش امید به آینده، رویدادها را تجزیه و تحلیل کنند و مراقب باشند در جریان پسابحران دوباره یک بحران ایجاد نشود از این رو باید درباره چگونگی و چرایی ماجرا تحقیق کنند، گذشته را چراغ راه آینده نمایند و تحلیل محتوای مطبوعات، خبرگزاری‌ها و صدا و سیما را در برنامه کار خود قرار دهند.

۷۴۸۹/‏۱۹۲۲

منبع: ایرنا

کلیدواژه: روزنامه نگار رسانه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۵۹۶۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تخفیف نجومی ایران برای فروش نفت؛ واقعی یا کیک؟

مساله فروش نفت ایران برای بسیاری از رسانه‌های معاند و همسویانشان در داخل تبدیل به بحران شده است از این جهت هر روز گمانه زنی‌هایی از میزان تخفیف فروش نفت ایران منتشر می‌شود.

به گزارش ایسنا، به نقل از مهر، بعد از روی کار آمدن دولت سیزدهم تولید و به تبع آن صادرات نفت خام ایران افزایش یافت تا جایی که برخی از مسؤولان دولت قبل نیز به این موضوع تشکیک وارد کرده و اعلام کردند آماری که از فروش نفت ایران در دولت سیزدهم منتشر می‌شود واقعی نیست.

این مساله تاجایی مطرح شد که جواد اوجی وزیر نفت دولت سیزدهم به این صحبت‌ها واکنش نشان داد و اعلام کرد مساله افزایش فروش نفت ایران حتی مورد تأیید سناتورهای امریکایی است و هر روز تصمیمات جدید در این باره اتخاذ می‌شود تا بتوانند جلوی این افزایش صادرات نفت را بگیرند و در مسیر این افزایش صادرات سنگ اندازی کنند.

بعد از این صحبت‌ها و انتشار آمار و ارقام رسمی‌از میزان فروش نفت ایران در دولت سیزدهم توسط رسانه‌ها و مؤسسات بین المللی از جمله اوپک و مؤسسه بین المللی انرژی جریان رسانه‌های معاند فضای تخریب را به سمت تخفیف‌های نجومی‌برد و اعلام داشت ایران در ازای تخفیف‌های بالا موفق شده است تا صادرات نفت خود را افزایش دهد.

این مساله موجب شد تا گمانه زنی‌ها در مورد میزان تخفیف در فروش نفت ایران در ماه‌های گذشته بالا بگیرد و صحبت از ارقام نجومی‌چند ده دلاری در تخفیف نفت ایران به چین مطرح شود.

به عنوان مثال یکی از رسانه‌های داخلی به استناد یک توییت که معلوم نیست متعلق به کیست زمستان سال گذشته اعلام کرده است ایران به ازای هر بشکه نفت ۲۰ دلار تخفیف می‌دهد که این مساله موجب شد تا در رسانه‌ها یک جریان ایجاد کند.

بعد از آن رسانه‌ای دیگر بدون اشاره به رقم خاصی اعلام کرد مابه التفاوت در فروش نفت ایران و قیمت نفت ایران که در سبد اوپک اعلام شده است می‌توان متوجه شد که ایران تخفیف نجومی‌به مشتریان خود می‌دهد.

اخیراً نیز یکسری رسانه معاند نیز به استناد به میزان فروش نفت روسیه که از سوی اتحادیه اروپا اعلام شده است باید حد اکثر با قیمت ۶۰ دلار نفت اورال خود را بفروشد این برداشت را کرده‌اند که قطعاً میزان تخفیف نفت ایران نیز به اندازه روسیه و یا حتی بیشتر از روسیه است و قیمت فروش نفت ایران را چیزی حدود ۳۵ تا ۴۰ دلار اعلام کرده‌اند.

ایران چه مقدار تخفیف بابت فروش نفت می‌دهد؟

باید یک مساله شفاف شود که آیا دادن تخفیف در فروش نفت امری طبیعی است یا غیر طبیعی؟ در همین رابطه محمود امراللهی یکی از کارشناسان انرژی در گفت وگو با خبرنگار مهر گفت: در مساله بازار یابی باید به این نکته توجه کرد که کشورهای تولیدکننده برای نگهداشت بازار باید اقداماتی را انجام دهند که یکی از این اقدامات تخفیف در فروش نفت است.

وی گفت: کشوری مانند عربستان نیز هر ازگاهی قیمت نفت خود را برای مشتریانش تغییر می‌دهد در برهه‌ای قیمت را بالا و در مقطعی قیمت‌ها را پایین می‌آورد. باید خاطرنشان کرد که نفت عربستان تحریم نیست و این کار را انجام می‌دهد.

این کارشناس انرژی ادامه داد: جالب است بدانید که دیگر کشورهای تولیدکننده نفت که عضو اوپک نیستند نیز چنین اقداماتی را انجام می‌دهند به عنوان مثال کانادا، آمریکا، روسیه قبل از تحریم، کشورهای تولیدکننده نفت حوزه آمریکای لاتین نیز به مشتریان خود تخفیف‌هایی می‌دهند بنابراین دادن تخفیف در فروش نفت امری کاملاً جا افتاده در بازار نفت است.

وی گفت: در شرایط تحریم این مساله جدی تر می‌شود زیرا وقتی تحریم اعمال می‌شود شما دو کار می‌توانید انجام دهید یا باید در چاه نفت خود را ببندید و تولید را کاهش دهید و یا اینکه با اعمال تخفیف‌های بیشتر مشتریان خود را حفظ کنید. لازم است بدانید اثر اول بر اقتصاد بسیار سنگین‌تر است زیرا اگر یک زمانی تحریم‌ها برداشته شود باید هزینه‌های گزافی کرد تا تولید را به حال قبل باز گرداند و در قدم بعدی باید مشتریان از دست رفته را حتی با نفت مجانی ترقیب کرد تا دوباره اقدام به خرید نفت از شما کنند. اما گام دیگر این است که نفت را بدون آنکه تولید کاهش یابد با تخفیف‌های معقولی به فروش رساند و این کار ضمن حفظ مشتریان موجب نمی‌شود تا تولید کاهش یابد.

این کارشناس انرژی ادامه داد: در دولت قبل بعد از اعمال تحریم‌های جدی در سال ۹۷ به یکباره توسط مسؤولان وقت وزارت نفت تصمیم گرفته شد تا تولید کاهش یابد و هر روز آمارهای متعددی از کاهش دکل‌های فعال در مناطق نفتخیز جنوب منتشر می‌شد. در چاه‌های نفت بسته شد حتی جالب است بدانید وقتی میزان تولید به زیر یک میلیون بشکه رسید مسؤولان وزارت نفت با تخفیف‌های بالا نتوانستند فروش نفت را افزایش دهند و اگر خاطرتان باشد صادرات نفت ایران حتی به زیر ۱۰۰ هزار بشکه رسید.

وی ادامه داد: با تغییر دولت در چاه‌های نفت باز شد و با هزینه‌هایی دوباره تولید در برخی از چاه‌ها از سر گرفته شد به همین دلیل شاهد افزایش تولید نفت هستیم. همچنین رایزنی‌های صورت گرفته توسط مسؤولان وزارت نفت و دیپلماسی انرژی موجب شده است تا صادرات نفت ایران رونده رو به جلویی داشته باشد. که افزایش صادرات نفت ایران غالباً به خاطر دیپلماسی انرژی است هرچند اعمال تخفیف‌ها را نیز نباید نادیده گرفت.

وی در پاسخ به این سوال که آیا مطلع است ایران چه مقدار تخفیف برای فروش نفت می‌دهد گفت: خبرگزاری رویترز به عنوان یک منبع و رفرنس در میزان فروش نفت ایران در ماه مارس سال جاری گزارشی با عنوان فقط کاهش قیمت نفت می‌تواند ولادیمیر پوتین را متوقف کند؛ نوشت که اکنون نفت اورال روسیه بشکه‌ای ۷۱ دلار صادر می‌شود که بالاتر سقف قیمت ۶۰ دلار است. حتماً می‌دانید نفت اورال روسیه بسیار شبیه به نفت ایران است. همچنین بررسی قیمت نفت صادراتی روسیه به هند نیز نشان می‌دهد که در همه ماه‌های بعد از دسامبر ۲۰۲۲ (به جز ژانویه ۲۰۲۳) این رقم بالاتر از سقف قیمتی ۶۰ دلار به ازای هر بشکه بوده و حتی در ماه اکتبر سال گذشته به بیش از ۸۴ دلار افزایش یافته است.

امر اللهی تصریح کرد: حالا که روسیه می‌تواند نفت خود را به مشتریان خود تا قیمت ۸۴ دلار نیز به فروش رساند آیا ایران نمی‌تواند نفت خود را تا ۸۱ دلار به فروش رساند؟

وی گفت: ایران هم اکنون عمده نفت خود را به پالایشگرهای شمال چین می‌فروشد که این پالایشگرها بخش خصوصی هستند و عملاً عمده خریداران نفت ایران همین پالایشگرها هستند آنها دنبال خرید نفت ارزان اند باید دید روسیه نفت خود را با چه قیمتی به مشتری دولتی خود در چین می‌فروشد که به استناد گمرک چین فروش نفت روسیه به این کشور با قیمت ۸۴ دلار است خب آیا طبیعی است که ایران بیاید و یکباره ۳۰ تا ۴۰ دلار تخفیف دهد و بازار روسیه را بهم زند؟ آیا آن‌وقت جنگ قیمتی بین ایران و روسیه صورت نخواهد گرفت؟

بنابراین نباید به عددسازی‌هایی که در رسانه‌های معاند صورت می‌گرد توجه کرد.

انتهای پیام